5-LATKI – TYDZIEŃ III

Zadania dla dzieci z grup 5- latków na okres 12.04.-16.04.2021
W tym tygodniu będziemy rozmawiać o mieszkańcach wiejskiego podwórka, dowiemy się jakie znaczenie mają zwierzęta hodowlane w życiu człowieka.

I dzień
1. Rodzicu, przeczytaj dziecku tekst opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Uparty kogut.

Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży.
Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona.
– Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam
wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę.
– Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni
i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata.
Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem
supermamą.
– Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem.
Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast
zaczęli się rozglądać za zwierzętami.
– Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce
i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść.
Wybrała się więc na spacer po podwórku.
– Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada
z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”.
– Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy.
– To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek.
– Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama.
Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały
ją z każdej strony… i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę
mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony.
– Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama.
– Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata.
Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami.
– Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu
– powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco.
Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało
jej na krok.
– Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak
magnes.
– Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy.
– Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet
gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż
i wojowniczo stroszył pióra.
– Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu.
– No właśnie! – powiedziała stanowczo mama.
Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do
kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć
do uli w sadzie.
Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać
się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu
czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż
bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem
pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego
uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot.
Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie
płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co
prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował.
– Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony.
– To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama.
Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował
w sadzie.

2. Rozmowa na temat opowiadania.
−Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?
−Z kim bawił się Olek?
−Co robiła Ada?
−Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?
−Czym zajęli się tata z wujkiem?
−Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?
3. Zabawa dydaktyczna „Jakie jest zwierzę?”
Rodzic pyta:
• Jaki (jaka) jest…? – podając nazwę zwierzęcia, a dzieci wymyślają określenia. Np.
• Jaka jest kura? (mała, głośna…)
• Jaki jest kogut? (szybki, głośny…)
• Jaka jest kaczka? (spokojna, powolna…)
• Jaka jest krowa? (duża, łagodna, spokojna…)
• Jaki jest koń? (duży, szybki, groźny…)
4. Spróbuj naśladować odgłosy znanych zwierząt mieszkających w gospodarstwie. Podziel na sylaby i na głoski nazwy zwierząt z wiejskiego podwórka.
5. A teraz czas na muzyczną gimnastykę

II dzień

1. Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza Teresy Fiutowskiej Podwórkowa awantura.

Kura gdacze, kaczka kwacze –
goni kurę mokrą raczej.
Gęś też syczy, kogut pieje.
Gwałtu! Rety! Co się dzieje?
Ryczy krowa, świnia kwiczy,
a indyk się rozindyczył.
Kot mysz goni, głośno miauczy.
– Dość awantur! Już wystarczy!
Tak pies Burek głośno szczeka
i już słychać go z daleka.
Koza meczy: mee, mee, mee…
– Czego psisko mądrzy się?
Dla ochłody – wiadro wody
poleją na głowy, brody!
Wyszły z mody awantury!
A sio, gęsi, a sio, kury! –
Powiedziała, co wiedziała,
białą brodą pokiwała,
pochyliła nisko rogi.
– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!
Awantura się skończyła,
bo ta koza groźna była.

2. Wysłuchaj piosenki „Na podwórku” (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk)

• Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?
• Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?

3. Spróbuj nauczyć się refrenu tej piosenki.
4. Praca plastyczna „Zwierzęta na wsi”.
Dziecko lepi z plasteliny sylwety zwierząt z wiejskiego podwórka. Wykonuje także inne elementy wiejskiego krajobrazu (np. płot, koryto dla świnek, staw dla kaczek, drzewa, kwiaty), według własnych pomysłów. Praca może mieć charakter przestrzenny lub zostać wylepiona na kartce papieru.
5. Teraz czas na gimnastykę. Przygotuj małą piłkę i pojemnik (kosz)
• W staniu jednonóż- przekładaj piłeczkę z ręki do ręki pod kolanem wzniesionej nogi. Ćwicz, stając, na przemian, na lewej nodze lub na prawej nodze.
• Podrzucaj piłkę prawą i lewą ręką na przemian
• Celuj piłkę do kosza

III dzień

1. Rozwiązywanie zagadek o zwierzętach hodowanych na wsi.
Rodzicu przeczytaj dziecku zagadki o zwierzętach hodowanych na wsi:

Lubi głośno gdakać, Grzebień ma na głowie,
kiedy zniesie jajko. Swoim głośnym pianiem
Każdy wie, że jest stałą wszystkich wczesnym rankiem
kurnika mieszkanką. Budzi na śniadanie.
Zakręcony ogonek,
śmieszny ryjek ma
„Chrum, chrum – głośno woła –
kto jedzenie da?”
Na przykład łaciate, Nie pieje, nie gdacze
w oborze mieszkają. Tylko głośno kwacze.
Pasą się na łąkach, Po stawie pływa,
zdrowe mleko dają. Jak się nazywa?

2. Zabawa plastyczna – Odrysowane zwierzątka.
Rodzic układa na stole książki lub albumy, w których znajdują się zdjęcia zwierząt z wiejskiego podwórka. Dziecko kopiuje 10 sylwet zwierząt za pomocą kalki technicznej lub papieru do pieczenia. Następnie każde zwierzątko wycina i koloruje.
3. Zabawa „Smakujemy i dotykamy”.
Rodzicu, przygotuj produkty pochodzące od zwierząt i apaszkę.
Rodzic pokazuje dziecku produkty, które pochodzą od zwierząt, np.: jajka, ser, jogurt, miód,
mleko, wełna, pióra. Następnie zasłania dziecku oczy i podaje do spróbowania lub dotknięcia wybrany produkt. Dziecko podaje nazwy produktów, a po odsłonięciu oczu nazywa zwierzęta, od których te produkty pochodzą.
4. Burza mózgów – Co można zrobić z tych produktów?
Rodzic podaje nazwę produktu otrzymanego od zwierząt, a dzieci mówią, do zrobienia czego
można go wykorzystać. Np. jajka – ciasto, kanapki, sałatka… mleko – ser, budyń, jogurt…
pióra – poduszka, pierzyna… wełna – szalik, sweter, czapka…
5. Obejrzyj film „Zwierzęta z wiejskiego podwórka”

IV dzień

1. Dziś zajmiemy się mierzeniem długości. Rodzicu przygotuj Osiem sznurków (wstążek)
w dwóch różnych kolorach; linijkę, miarkę krawiecką
Ułóż ze sznurków (każda składa się z czterech sznurków w tym samym kolorze,
np. droga czerwona i droga żółta)
• Dwie drogi równoległe.

Czy obie drogi mają taką samą długość?
• Jedna z dróg zakręca.
− Czy teraz drogi mają taką samą długość?
• Jedna z dróg zakręca.
− Czy drogi nadal mają taką samą długość?
− Jak można udowodnić, że są tej samej długości?

• Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą Mały dywan.
Dziecko i rodzic mierzy szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy
dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc.
− Dlaczego wyszły wam rożne wyniki?
− Czy wasze stopy są jednakowej długości?
• Mierzenie długości dywanu krokami. Mały dywan.
Dziecko i rodzic mierzy długość dywanu krokami, które głośno liczy.
− Dlaczego wyszły wam rożne wyniki?
− Z czym jest związana długość waszych kroków? (Ze wzrostem).
• Mierzenie linijką a następnie miarką krawiecką długości oraz szerokości małego dywanu.

2. Teraz czas na trochę ruchu. Rozłóż na podłodze kilka gazet..
• Poruszanie się w dowolny sposób, ostrożnie, między rozłożonymi gazetami. Na polecenie Rodzica dziecko podnosi gazetę.
• Dziecko biega z wymijaniem się i potrząsaniem gazetami trzymanymi oburącz w górze. Na
mocne uderzenie w tamburyn i zapowiedź: Burza, zatrzymują się i – przyjmując dowolną
pozycję – chronią się przed zmoknięciem, wykorzystując gazetę.
• Stanie w rozkroku, trzymając oburącz złożoną gazetę – w skłonie w przód wymachują gazetą
w tył i w przód. Po kilku ruchach prostują się i potrząsają gazetą w górze.
• Wykonuje klęk podparty, dłonie ma na gazecie, skierowane palcami do wewnątrz – przy
zgiętych w łokciach rękach opadają tułowiem w przód, dotykają gazety brodą i powracają
do pozycji wyjściowej.
• W leżeniu przodem – unoszenie gazet trzymanych za końce oburącz (ręce zgięte w łokciach,
skierowane w bok), dmuchanie na gazety i wprowadzanie je w ruch.
• Dziecko kładzie gazety na podłodze, zwija je po przekątnej w rulonik i przeskakuje przez nie bokiem z jednej strony na drugą, od jednego końca do drugiego
• W staniu, ruloniki trzyma za końce, z przodu – przekłada nogę przez rulonik, wytrzymuje
w staniu jednonóż, wykonując dowolne ruchy uniesioną nogą, a następnie tą samą drogą przejście
do pozycji wyjściowej (ćwiczenie należy wykonać prawą nogą i lewą nogą, na zmianę).
• Ugniatają gazety tak, aby powstały kulki (piłki) – rzucają kulkami i chwytają je w miejscu,
w chodzie, w biegu; rzucają i chwytają, wykonując dodatkowe zadania, np.: przed chwytem
wykonują klaśnięcie, dotykają ręką podłogi, robią rękami młynek, wykonują obrót itp.
• W leżeniu przodem – przetaczają kulki z ręki do ręki, podrzucają kulki oburącz, jednorącz.
• W marszu, kulki trzymane w dłoni (prawej, lewej) – ćwiczenie oddechowe – wykonują
wdech nosem i próbują zdmuchiwać kulki z dłoni.

3. Zwierzęta w gospodarstwie rolnym

4. Zabawa z elementem dramy- Jestem…
Rodzic prosi, aby dziecko prezentowało jakieś zwierzę z wiejskiego podwórka. Zadaniem rodzica jest odgadnąć, co prezentuje dziecko. Potem następuje zamiana ról.

V dzień
1. Rodzicu zapoznaj dziecko z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta; wyjaśnij ich znaczenie
• Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała.
• Zapomniał wół, jak cielęciem był.
• Koń ma cztery nogi i tak się potyka.
• Pasuje jak wół do karety.
• Nie kupuj kota w worku.

Spróbuj rytmizować wybrane przysłowie.
2. Przygotuj dwa drewienka (klocki ) lub grzechotki . Włącz piosenkę „Na podwórku”, postaraj się wystukać rytm przy pomocy tych instrumentów.
3. Pożywienie zwierząt z wiejskiego podwórka

4. Czas na podsumowanie wiadomości n. t. zwierząt z wiejskiego podwórka

https://pl.pinterest.com/pin/798192733946634528/

5. Praca plastyczna „Zwierzęta z wiejskiego podwórka”- malowanie farbami na porowatym podłożu.
Przygotuj kartkę , białe serwetki, klej, farby plakatowe, pędzel.
Przyklej na kartce pogniecione białe serwetki, wypełnij nimi całą powierzchnię kartki. Namaluj farbami plakatowymi na tak przygotowanej fakturze wybrane zwierzęta.
Uporządkuj miejsce pracy.